پایدارسازی گود یکی از مراحل مهم ساخت و ساز، می باشد. جهت پایدارسازی دیواره های گود از روش های گوناگونی استفاده می گردد که یکی از آن ها انکراژ یا مهارگذاری است.
روش انکراژ از جمله روش هایی است که بطور روز افزون به جهت تامین پایداري در اجراي گودبرداري هاي شهري مورد استفاده قرار می گیرد. در دسترس بودن مصالح مورد نیاز، ایجاد دیواره قائم و پایدار و جلوگیري از دست و پاگیري فضا باعث شده بکارگیري این نوع سازه نگهبان در بین مهندسان و مجریان از اقبال خوبی برخور دار باشد.
اصول اجرای روش مهارگذاری یا انکراژ مشابهت های فراوانی با روش نیلینگ یا میخکوبی دارد. تفاوت اصلی میان دو روش انکراژ و نیلینگ در اعمال نیروی پس تنیدگی برای المان تسلیح می باشد. گام های اجرایی مشابه روش میخکوبی و شامل خاکبرداری مقطعی، حفاری گمانه ها، نصب المان تسلیح، تزریق دوغاب سیمان (در بخشی از طول گمانه)، بتن پاشی و نصب صفحه سر انکر و گوه می‌باشند. پس از گذشت مدت زمان مناسب جهت عمل آوری دوغاب سیمان، با نصب پایه جک، جک کششی و نیروسنج، نیروی پس تنیدگی تا مقدار مورد نظر طراحی به المان تسلیح و دوغاب اطراف آن اعمال می‌شود.
روش انکراژ بر خلاف روش نیلینگ به صورت فعال عمل کرده و نیروی پیش تنیدگی موجود در انکرها قبل از شروع تغییر شکل توده خاک، تغییرشکل دیواره را محدود می کند. بنابراین از انکراژ در مجاورت سازه های حساس به تغییر مکان، نظیر سازه های قدیمی استفاده می گردد.
گودبرداری
به هرگونه حفاری و خاکبرداری در تراز پایین تر از سطح طبیعی زمین یا در تراز پایین تر از زیر پی ساختمان های مجاور، گودبرداری گفته می شود که با اهداف گوناگون همچون تأمین امکانات رفاهی ساختمان مانند پارکینگ، استخر، سالن اجتماعات و … انجام می گردد.
امروزه یکی از مسائل مهم در احداث سازه ها و گودبرداری اصولی، انتخاب روش پایدارسازی گود می باشد، که عدم انتخاب مناسب آن، نشست های احتمالی و کاهش ظرفیت باربری و تغییر مکان های جانبی و خرابی سازه های مجاور را به همراه خواهد داشت که منجر به صدمات و خسارات جبران ناپذیری می گردد که ناشی از عدم شناخت کافی مهندسین به سیستم های حفاظتی گود می باشد. به منظور جلوگیری از این موارد لازم است که از انواع سازه های نگهبان متناسب با شرایط پروژه استفاده گردد تا در محیطی پایدار و ایمن بتوان عملیات های عمرانی را ادامه داد و مانع از به وقوع پیوستن این صدمات و به وجود آمدن خسارت شد. جهت ایمن سازی و جلوگیری از ریزش دیواره گود و رانش خاک و همچنین محدود کردن حرکات افقی و قائم دیواره ها در گودبرداری از انواع سازه های نگهبان همچون نیلینگ، انکراژ، سپرکوبی، سازه نگهبان خرپایی، استرات و ... به منظور حفظ جان انسان ها و اموال خارج و داخل گود، حفظ ایمنی سازه های مجاور و همچنین فراهم آوردن شرایط امن و مطمئن برای اجرای کار، استفاده می گردد.
نیلینگ
یکی از روش های پایدارسازی دیواره های گود روش نیلینگ یا میخکوبی دیواره ها می باشد. این روش در موارد مختلفی از جمله پایداري جداره تونل ها، سازه هاي زیرزمینی، پایداري ترانشه ها در احداث بزرگراه ها و راه آهن ها، پایدار ساختن و حفاظت از گود در سازه هاي مناطق شهري، ساختمان هاي مجاور گود، ایستگاه هاي زیرزمینی مترو و یا پایدار سازي کوله هاي مجاور پل‌ها در زمین‌هاي سست و ریزشی استفاده می شود.
در این روش خاک توسط میلگردهای فولادی با قطر 28 الی 40 میلیمتر و در فواصل تقریبی 2 متر و زاویه 10 الی 20 درجه مسلح می گردد. بدین منظور پس از خاکبرداری اولیه، حفاری گمانه ها بر اساس نقشه های اجرایی در فواصل معین انجام می پذیرد. سپس میلگرد ها درون گمانه ها جاگذاری می شوند و جهت قرارگیری میلگرد ها در وسط گمانه از فاصله نگهدار استفاده می گردد. پس از اتمام عملیات میلگرد گذاری و تزریق، نوار های زهکش جهت کاهش فشار آب پشت دیواره و هدایت آب در سطح دیواره کار گذاشته می شود. سپس عملیات مش بندی به گونه ای که حداقل يک چشمه كامل با شبکه بعدی هم پوشانی داشته باشد، اجرا می گردد. سپس سطح دیواره با یک لایه 10 تا 20 سانتیمتری، بتن پاشی می گردد، تا با حفظ یکپارچگی بیشتر بین میخ ها از فرسایش خاک جلوگیری گردد و یک صفحه فلزی به عنوان سر نیل بر روی دیواره قرار گرفته و توسط یک مهره به آرماتور درون گمانه متصل می گردد و تمامی مراحل برای سایر ردیف ها تکرار می گردد.
